تفسیر نمونه جلد 17 صفحه 89

سرانجام او نجات یافت و خدمت پیامبر (صلى اللّه علیه و آله و سلّم ) آمد و مسلمان شد.
در تواریخ اسلامى آمده است که «عکرمه» بعدا در صف مسلمانان راستین قرار گرفت و در ماجراى جنگ «یرموک» یا «اجنادین» شربت شهادت نوشید.
و در پایان آیه اضافه مى کند: «آیات ما را هیچکس جز پیمانشکنان کفران کننده انکار نمى کنند» (و ما یجحد بایاتنا الا کل ختار کفور).
«ختار» از ماده «ختر» (بر وزن چتر) به معنى پیمانشکنى است .
این کلمه صیغه مبالغه است چرا که مشرکان و گنهکاران کرارا در گرفتاریها رو به سوى خدا مى آورند، عهد و پیمانها با خدا مى بندند و نذرها مى کنند، اما هنگامى که طوفان حوادث فرو نشست پیمانهاى خود را پى در پى مى شکنند، و نعمتهاى الهى را به دست کفران مى سپارند.
در حقیقت «ختار» و «کفور» که در ذیل این آیه آمده نقطه مقابل «صبار» و «شکور» است که در ذیل آیه قبل آمده است (کفران در مقابل شکرگزارى ، و پیمانشکنى در مقابل شکیبائى و باقیمانده بر سر عهد و پیمان ) چرا که وفاى به عهد تنها براى شکیبایان امکان پذیر است آنها هستند که به هنگام شعله ور شدن ایمان فطرى در درون جانشان سعى مى کنند این نور الهى دیگر به خاموشى نگراید و حجابها و پرده ها روى آن نیفتد.

تفسیر نمونه جلد 17 صفحه 88

سپس اضافه مى کند: «هنگامى که خداوند آنها را از این مهلکه رهائى بخشید - امواج فرو نشست ، و او سالم به ساحل نجات رسید - مردم دو گروه مى شوند بعضى راه اعتدال را پیش مى گیرند و به عهد و پیمانى که در دل در آن لحظات حساس با خدا کردند پایبند و وفادار مى مانند» (فلما نجاهم الى البر فمنهم مقتصد).
ولى گروهى دیگر همه چیز را به دست فراموشى سپرده و باز لشکر غارتگر شرک و کفر بر کشور قلبشان چیره مى شود.
جمعى از مفسرین ، آیه فوق را اشاره اى به اسلام آوردن «عکرمة بن ابى جهل» دانسته اند.
به هنگام فتح مکه ، چون پیامبر (صلى اللّه علیه و آله و سلّم ) همه مردم را جز چهار نفر مشمول عفو عمومى قرار داده بود، و تنها در مورد این چهار نفر که یکى از آنها عکرمة بن ابى جهل بودحکم اعدام صادر فرموده بود که هر کجا آنها را بیابید از بین ببرید، (چرا که از هیچگونه کارشکنى و کینه توزى و جنایت بر ضد اسلام و مسلمین فروگذار نبودند) عکرمه ناچار از مکه فرار کرد.
به کنار دریاى احمر آمد و سوار بر کشتى شد در دریا تند بادى خطرناک دامان او را گرفت ، اهل کشتى به یکدیگر گفتند: بیائید با بتها وداع گوئید و تنها دست به دامان لطف «الله» بزنید که از این خدایان ما کارى ساخته نیست !
«عکرمه» گفت : اگر جز توحید ما را در دریا نجات ندهد در خشکى نیز نجات نخواهد داد، بارالها من با تو عهد و پیمان مى بندم که اگر مرا از این مهلکه برهانى به سراغ محمد (صلى اللّه علیه و آله و سلّم ) مى روم و دست در دست او مى گذارم ، چرا که او را بخشنده و کریم مى دانم .