آیه 25 - 30
آیه و ترجمه
وَ لَئن سأَلْتَهُم مَّنْ خَلَقَ السمَوَتِ وَ الاَرْض لَیَقُولُنَّ
اللَّهُ قُلِ الحَْمْدُ للَّهِ بَلْ أَکثرُهُمْ لا یَعْلَمُونَ(25)
للَّهِ مَا فى السمَوَتِ وَ الاَرْضِ إِنَّ اللَّهَ هُوَ الْغَنىُّ الحَْمِیدُ(26)
وَ لَوْ أَنَّمَا فى الاَرْضِ مِن شجَرَةٍ أَقْلَمٌ وَ الْبَحْرُ
یَمُدُّهُ مِن بَعْدِهِ سبْعَةُ أَبحُرٍ مَّا نَفِدَت کلِمَت اللَّهِ إِنَّ
اللَّهَ عَزِیزٌ حَکِیمٌ(27)
مَّا خَلْقُکُمْ وَ لا بَعْثُکُمْ إِلا کنَفْسٍ وَحِدَةٍ إِنَّ اللَّهَ سمِیعُ بَصِیرٌ(28)
أَ لَمْ تَرَ أَنَّ اللَّهَ یُولِجُ الَّیْلَ فى النَّهَارِ وَ یُولِجُ
النَّهَارَ فى الَّیْلِ وَ سخَّرَ الشمْس وَ الْقَمَرَ کلُّ یجْرِى إِلى
أَجَلٍ مُّسمًّى وَ أَنَّ اللَّهَ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِیرٌ(29)
ذَلِک بِأَنَّ اللَّهَ هُوَ الْحَقُّ وَ أَنَّ مَا یَدْعُونَ مِن دُونِهِ الْبَطِلُ وَ أَنَّ اللَّهَ هُوَ الْعَلىُّ الْکبِیرُ(30)
** تفسیر نمونه جلد 17 صفحه 72
25 - هر گاه از آنها سؤ ال کنى چه کسى آسمانها و زمین را آفریده است مسلما
مى گویند الله بگو الحمد لله (که خود شما معترفید) ولى اکثر آنها نمى
دانند.
26 - از آن خدا است آنچه در آسمانها و زمین است ، چرا که خداوند بى نیاز و شایسته ستایش است .
27 - اگر آنچه روى زمین از درختان است قلم شوند، و دریا براى آن مرکب
گردد، و هفت دریا به آن افزوده شود، اینها همه تمام مى شوند اما کلمات خدا
پایان نمى گیرد، خداوند عزیز و حکیم است .
28 - آفرینش و زندگى مجدد همه شما همانند یک فرد بیش نیست ، خداوند شنوا و بینا است
29 - آیا ندیدى که خداوند شب را در روز و روز را در شب داخل مى کند؟ و
خورشید و ماه را مسخر شما ساخته ؟ و هر کدام تا سر آمد معینى بحرکت خود
ادامه مى دهند؟ خداوند به آنچه انجام مى دهید آگاه است .
30 - اینها همه دلیل بر آن است که خداوند حق است و آنچه غیر از او مى خوانند باطل است و خداوند بلند مقام و بزرگ مرتبه است .
ده وصف از اوصاف پروردگار
در شش آیه فوق مجموعه اى از صفات خداوند بیان شده است که در حقیقت ده صفت عمده یا ده اسم از اسماء الحسنى را بیان مى کند:
++غنى ، حمید، عزیز، حکیم ، سمیع ، بصیر، خبیر، حق ، على و کبیر.
این از یک نظر، و از سوى دیگر در آیه نخست از «خالقیت» خداوند سخن مى گوید
و در آیه دوم از «مالکیت مطلقه» او در آیه سوم از «علم بى انتهایش» بحث مى
کند و در آیه چهارم و پنجم از «قدرت نامتناهیش»
و در آخرین آیه نتیجه مى گیرد کسى که داراى این صفات است «حق» است و غیر از او همه باطل و هیچ و پوچند.