تفسیر نمونه جلد 17 صفحه 6

و پرورش گیاهان سخن مى گوید.
بخش سوم به همین مناسبت قسمتى از سخنان حکمت آمیز لقمان آن مرد الهى را به هنگام اندرز فرزندش نقل مى کند که از توحید و مبارزه با شرک شروع شده ، و با توصیه به نیکى کردن به پدر و مادر، و نماز، و امر به معروف و نهى از منکر، و شکیبائى در برابر حوادث سخت ، و خوشروئى با مردم ، و تواضع و فروتنى و اعتدال در امور پایان مى یابد.
در بخش چهارم بار دیگر به دلائل توحید باز مى گردد، و سخن از تسخیر آسمان و زمین و نعمتهاى وافر پروردگار و نکوهش از منطق بت پرستانى که تنها بر اساس تقلید از نیاکان در این وادى گمراهى افتادند، سخن مى گوید، و از آنها بر مساءله خالقیت پروردگار که پایه عبودیت او است اقرار مى گیرد.
و نیز از علم گسترده و بى پایان خدا با ذکر مثال روشنى پرده بر مى دارد، و در همین رابطه علاوه بر ذکر آیات آفاقى ، از توحید فطرى که تجلیش به هنگام گرفتار شدن در میان امواج بلا است به طرز جالبى بحث مى کند.
بخش پنجم اشاره کوتاه و تکان دهنده اى به مساءله معاد و زندگى پس از مرگ دارد، به انسان هشدار مى دهد که مغرور به زندگى این دنیا نشود، به فکر آن سراى جاویدان باشد.
این مطلب را با ذکر گوشه اى از علم غیب پروردگار که از همه چیز در ارتباط با انسان از جمله لحظه مرگ او و حتى جنینى که در شکم مادر است آگاه است تکمیل کرده و سوره را پایان مى دهد.
ضمنا روشن است نامگذارى این سوره به سوره لقمان به خاطر همان بحث قابل ملاحظه و پر مغزى است که از اندرزهاى لقمان در این سوره آمده ، و تنها سوره اى است که از این مرد حکیم سخن مى گوید.