عظیم او مى سازد.
سپس مى گوید: «توصیه کردم که هم شکر مرا بجاى آور و هم شکر پدر و مادرت را» (ان اشکر لى و لوالدیک ).
شکر مرا بجا آور که خالق و منعم اصلى توام و چنین پدر و مادر مهربانى به
تو داده ام و هم شکر پدر و مادرت را که واسطه این فیض و عهده دار انتقال
نعمتهاى من به تو مى باشند.
و چقدر جالب و پر معنى است که شکر پدر و مادر درست در کنار شکر خدا قرار گرفته .
و در پایان آیه با لحنى که خالى از تهدید و عتاب نیست مى فرماید: «بازگشت همه شما به سوى من است» (الى المصیر).
آرى اگر در اینجا کوتاهى کنید در آنجا تمام این حقوق و زحمات و خدمات مورد
بررسى قرار مى گیرد و مو به مو حساب مى شود، باید از عهده حساب الهى در
مورد شکر نعمتهایش ، و همچنین در مورد شکر نعمت وجود پدر و مادر و عواطف
پاک و بى آلایش آنها بر آئید.
بعضى از مفسران در اینجا به نکته اى توجه
کرده اند که در قرآن مجید تاءکید بر رعایت حقوق پدر و مادر کرارا آمده است
، اما سفارش نسبت به فرزندان کمتر دیده مى شود (جز در مورد نهى از کشتن
فرزندان که یک عادت شوم و زشت استثنائى در عصر جاهلیت بوده است ).
این
به خاطر آن است که پدر و مادر به حکم عواطف نیرومندشان کمتر ممکن است
فرزندان را به دست فراموشى بسپارند، در حالى که زیاد دیده شده است که
فرزندان ، پدر و مادر را مخصوصا به هنگام پیرى و از کار افتادگى فراموش مى
کنند، و این دردناکترین حالت براى آنها و بدترین ناشکرى براى فرزندان