جنبه عرضى و تعلیمى دارد، و از طریق تعلیم الهى است ، به مقدارى که خدا مى خواهد و صلاح مى داند.
لذا در حدیثى از امام صادق (علیه السلام ) مى خوانیم که یکى از یارانش
سوال کرد: آیا امام علم غیب مى داند؟ قال : لا، و لکن اذا اراد ان یعلم
الشى ء اعلمه الله ذلک :
«فرمود: نه ، امام علم غیب را (ذاتا) نمى داند، ولى هنگامى که اراده کند چیزى را بداند خدا به او تعلیم مى دهد.»
در زمینه علم غیب و چگونگى آگاهى انبیا و امامان از آن روایات فراوانى
وارد شده که در ذیل آیات مناسب از آن بحث خواهیم کرد، ولى مسلم است که در
این میان علومى وجود دارد که غیر از خدا هیچکس از آن آگاه نیست .
پروردگارا! چشم قلب ما را به نور علوم و دانشها روشن فرما! و گوشه اى از علم بى پایانت را به ما ارزانى فرما.
خداوندا! چنان فرما که زرق و برق این جهان ما را نفریبد و شیطان فریبنده و هواى نفس ما را مغرور نسازد
بارالها! چنان کن که همواره از احاطه علمیات به ما آگاه باشیم ، و در محضرت آنچه بر خلاف رضاى تو است انجام ندهیم .