هم براى آنها مجازاتى تعیین کرده که علاوه بر دردناک بودن توهین آور نیز مى باشد.
آیه بعد به عکس العمل این گروه در برابر آیات الهى اشاره کرده ، و در واقع
آن را با عکس العملشان در برابر لهو الحدیث مقایسه مى کند و مى گوید:
«هنگامى که آیات ما بر او خوانده مى شود مستکبرانه روى بر مى گرداند، گوئى
آیات ما را نشنیده ، گوئى اصلا گوشهایش سنگین است» و اصلا هیچ سخنى را نمى
شنود (و اذا تتلى علیه آیاتنا ولى مستکبرا کان لم یسمعها کان فى اذنیه
وقرا).
و در پایان ، کیفر دردناک چنین کسى را اینگونه بازگو مى کند: «او را به عذاب دردناک بشارت ده»! (فبشره بعذاب الیم ).
تعبیر به ولى مستکبرا اشاره به این است که رویگرداندن او تنها به خاطر
مزاحمت با منافع دنیوى و هوسهایش نیست ، بلکه از اینهم فراتر مى رود و
انگیزه استکبار و تکبر در برابر خدا و آیات خدا که بزرگترین گناه است در
عمل او نیز وجود دارد.
جالب اینکه نخست مى گوید: «آنچنان بى اعتنائى به
آیات الهى مى کند که گوئى اصلا آن را نشنیده و کاملا بى اعتنا از کنار آن
مى گذرد» سپس اضافه مى کند: «نه تنها این آیات را نمیشنود، گوئى اصلا کر
است و هیچ سخنى را نمى شنود»!
جزاى چنین افراد نیز متناسب اعمالشان است
همانگونه که عملشان براى اهل حق دردآور بود، خداوند مجازاتشان را نیز
دردناک قرار داده ، و به عذاب الیمشان گرفتار مى سازد!
توجه به این
نکته نیز لازم است که تعبیر به «بشر» (بشارت ده ) در مورد عذاب دردناک الهى
متناسب با کار مستکبرانى است که آیات الهى را به باد سخریه