مؤ
لف : قریب به این مضمون را سیوطى در الدر المنثور به چند طریق از ابن عباس
آورده ، و این حدیث هم مانند دو حدیث قبلى از باب تطبیق یکى از مصادیق
نعمت هاى ظاهرى و باطنى بر کلى آن است
و در توحید به سند خود از عمر بن
اذینه از امام ابى جعفر (علیه السلام ) روایت کرده که در حدیثى فرمود:
رسول خدا (صلى الله علیه و آله و سلم ) فرموده : هر مولودى با فطرت یعنى
معرفت اینکه خدا آفریدگار اوست متولد مى شود، و این همان است که خداى تعالى
مى فرماید: «و لئن سئلتهم من خلق السموات و الارض لیقولن الله - و اگر از
ایشان بپرسى چه کسى آسمانها و زمین را آفریده هر آینه حتما خواهند گفت الله
«
و در تفسیر قمى در ذیل آیه «الم تر ان الفلک تجرى فى البحر بنعمت
الله « از امام (علیه السلام ) نقل کرده که فرمود «کشتى ها در دریا به قدرت
خدا حرکت مى کنند«
و نیز در همان کتاب در ذیل آیه «ان فى ذلک لایات
لکل صبار شکور« نقل کرده که فرمود: صبار آن کسى است که در برابر فقر و فاقه
خویشتن دارى مى کند، و شکور آن کسى است که بر همه احوال شکر خدا مى گزارد
و در مجمع البیان در ذیل همین آیه گفته : در حدیث آمده ، که ایمان دو نیم است ، نیمى صبر است ، و نیمى شکر