نیکوکاران کیانند؟
این سوره ، با ذکر عظمت و اهمیت قرآن آغاز مى شود، و بیان حروف مقطعه در
ابتداى آن نیز اشاره لطیفى به همین حقیقت است ، که این آیات که از حروف
ساده الفبا ترکیب یافته ، چنان محتوائى بزرگ و عالى دارد که سرنوشت انسانها
را به کلى دگرگون مى سازد (الم ).
لذا بعد از ذکر «حروف مقطعه» مى گوید: «این آیات کتاب حکیم است» (تلک آیات الکتاب الحکیم ).
«تلک» در لسان عرب براى اشاره به دور است ، و کرارا گفته ایم که این تعبیر
مخصوصا کنایه از عظمت و اهمیت این آیات است گوئى در اوج آسمانها و در نقطه
دور دستى قرار گرفته !
توصیف «کتاب» به «حکیم» یا به خاطر استحکام
محتواى آن است ، چرا که هرگز باطل به آن راه نمى یابد، و هر گونه خرافه را
از خود دور مى سازد جز حق نمى گوید، و جز به راه حق دعوت نمى کند، درست در
مقابل «لهو الحدیث» (سخنان بیهوده ) که در آیات بعد مى آید قرار دارد.
و
یا به معنى آن است که این قرآن همچون دانشمند حکیمى است که در عین خاموشى
با هزار زبان سخن مى گوید، تعلیم مى دهد، اندرز مى گوید، تشویق مى کند،
انذار مى نماید، داستانهاى عبرت انگیز بیان مى کند، و خلاصه به تمام معنى
داراى حکمت است ، و این سرآغاز، تناسب مستقیمى دارد با سخنان لقمان حکیم که
در این سوره از آن بحث به میان آمده .
البته هیچ مانعى ندارد که هر دو معنى «حکمت» در آیه فوق منظور باشد.