مگر نمى بینید ک ه خدا هر چه را که در آسمانها و زمین هست رام شما کرد؟ و
نعمتهاى خویش را آشکارا و نهان بر شما کامل نمود؟ (و باز) بعضى از مردم
بدون علم و هدایت و کتاب ، درباره خدا مجادله مى کنند (20)
|
و چون به آنها گفته شود: چیزى را که خدا نازل کرده پیروى کنید، گویند: (نه
)، تنها آیینى را که پدران خود را بر آن یافته ایم پیروى مى کنیم ، حتى
اگر شیطان (در نتیجه پیروى از پدرانشان ) به سوى عذاب سوزان دعوتشان کند،
باز هم آنان را پیروى مى کنند؟ (21). هر کس توجه بى شائبه خویش را سوى خدا
کند، و نیکوکار باشد، به دستاویز محکمى چنگ زده ، و عاقبت کارها سوى خدا
است (22)
|
و هر که انکار کند انکارش ترا محزون نکند،
چون بازگشتشان سوى من است ، و ما از اعمالشان خبرشان مى دهیم ، که خدا
مکنون سینه ها را مى داند (23)
|
اندکى برخوردارشان کنیم ، و سپس به سوى عذابى سختشان بکشیم (24)
|
اگر از آنان بپرسى آسمانها و زمین را کى آفریده ؟ گویند: خدا، بگو پس ستایش هم خاص خداست ، ولى بیشترشان نمى دانند (25)
|
هر چه در آسمانها و زمین هست از خدا است ، و خدا همو بى نیاز و ستوده است (26)
|
اگر آنچه در زمین درخت هست ، قلم باشد، و دریا، به کمک آن دریا، هفت دریاى
دیگر مرکب ، کلمات خدا تمام نشود، که خدا نیرومند و حکیم است (27)
|
خلق کردن شما، و از نو زنده کردنتان جز به مانند خلق کردن یک تن نیست ، چون خدا شنوا و بینا است (28)
|
مگر نمى بینى که خدا شب را به روز مى برد، و روز را به شب مى برد، و آفتاب
و ماه را به خدمت گرفته ، که هر یک به مدتى معین روان است ، و خدا از
اعمالى که مى کنید آگاه است (29)
|