توجه
به این آگاهى پروردگار از اعمال انسان ، و محفوظ ماندن همه نیکیها و بدیها
در کتاب علم پروردگار و نابود نشدن چیزى در این عالم هستى ، خمیر مایه همه
اصلاحات فردى و اجتماعى است و نیروى محرک قوى به سوى خیرات و باز دارنده مؤ
ثر از شرور و بدیها است .
ذکر «سماوات» و «ارض» بعد از بیان «صخره» در حقیقت از قبیل ذکر عام بعد از خاص است .
در حدیثى که در «اصول کافى» از «امام باقر» (علیه السلام ) نقل شده مى
خوانیم : اتقوا المحقرات من الذنوب ، فان لها طالبا، یقول احدکم اذنب و
استغفر، ان الله عز وجل یقول سنکتب ما قدموا و آثارهم و کل شى ء احصیناه فى
امام مبین ، و قال عز وجل : انها ان تک مثقال حبة من خردل فتکن فى صخرة او
فى السماوات او فى الارض یات بها الله ان الله لطیف خبیر:
«از گناهان
کوچک بپرهیزید چرا که سرانجام کسى از آن باز خواست مى کند، گاهى بعضى از
شما مى گویند ما گناه مى کنیم و به دنبال آن استغفار مى نمائیم ، در حالى
که خداوند عز وجل مى گوید: ما تمام آنچه آنها از پیش فرستاده اند و
همچنین آثارشان را، و همه چیز را در لوح محفوظ احصا کرده ایم ، و نیز
فرموده : اگر اعمال نیک و بد حتى به اندازه سنگینى دانه خردلى باشد در دل
صخره اى یا در گوشه اى از آسمان یا اندرون زمین ، خدا آن را حاضر مى کند
چرا که خداوند لطیف و خبیر است».
بعد از تحکیم پایه هاى مبدء و معاد که اساس همه اعتقادات مکتبى است به مهمترین اعمال یعنى مساله نماز پرداخته ، مى گوید:
«پسرم نماز را بر پا دار» (یا بنى اقم الصلوة ).