هم
دارند (آفرینش آسمان ، و معلق بودن کرات در فضا و نیز آفرینش کوهها براى
حفظ ثبات زمین ، و سپس آفرینش جنبندگان ، و بعد از آن آب و گیاهان که وسیله
تغذیه آنها است ) اشاره مى کند.
مى فرماید: «خداوند آسمانها را بدون ستونى که قابل رؤ یت باشد آفرید» (خلق السماوات بغیر عمد ترونها).
«عمد» (بر وزن قمر) جمع «عمود» به معنى ستون است ، و مقید ساختن آن به
«ترونها»، دلیل بر این است که آسمان ستونهاى مرئى ندارد، مفهوم این سخن
آنست که ستونهائى دارد اما غیر قابل رؤ یت نیست ، و چنانکه پیش از این هم
در تفسیر سوره رعد گفته ایم ، این تعبیر اشاره لطیفى است به قانون جاذبه و
دافعه که همچون ستونى بسیار نیرومند اما نامرئى کرات آسمانى را در جاى خود
نگه داشته .
در حدیثى که «حسین بن خالد» از امام «على بن موسى الرضا»
(علیهم السلام ) نقل کرده به این معنى تصریح شده است ، فرمود: سبحان الله ،
ا لیس الله یقول بغیر عمد ترونها؟ قلت بلى ، فقال : ثم عمد و لکن لا
ترونها: «منزه است خدا، آیا خداوند نمى فرماید بدون ستونى که آن را مشاهده
کنید؟ راوى مى گوید: عرض کردم آرى ، فرمود: پس ستونهائى هست ولى شما آن را
نمى بینید»!و.
به هر حال جمله فوق یکى از معجزات علمى قرآن مجید است که شرح بیشتر آن را در ذیل آیه 2 سوره رعد (جلد 10 صفحه 110) آوردیم .
سپس درباره فلسفه «آفرینش کوهها» مى گوید: «خداوند در زمین کوههائى افکند
تا شما را مضطرب و متزلزل نکند» (و القى فى الارض رواسى ان