ترجمه تفسیر المیزان جلد 16 صفحه 318

مؤ لف : این روایت را الدر المنثور هم از جمع کثیرى از صاحبان کتب حدیث از ابى امامه از رسول خدا(صلى الله علیه و آله و سلم ) روایت کرده است
و نیز در همان کتاب است که از امام صادق (علیه السلام ) روایت شده که آن جناب فرمود: لهو الحدیث عبارت است از طعنه و استهزاى حق ، همان رفتارى که ابوجهل و یاران او مى کردند، و ابوجهل فریاد مى زد اى گروه قریش آیا مى خواهید خبرتان دهم که آن زقومى که رفیقتان شما را از آن مى ترساند چیست ؟ آنگاه مى فرستاد تا کره و خرما مى آوردند، مى گفت : این همان زقوم است که او شما را از آن مى ترساند، امام صادق (علیه السلام ) سپس فرمود: غنا نیز از مصادیق لهو الحدیث است
حدیثى از امام سجاد(ع ) در بیان شدت حرمت موسیقى
و در الدر المنثور است که ابن ابى الدنیا، از على بن الحسین (علیهماالسلام ) روایت کرده که فرمود: هیچ امتى که در آن موسیقى باشد پاک و مقدس نشده و نمى شود
و در تفسیر قمى در روایت ابى الجارود از امام ابى جعفر (علیه السلام ) روایت کرده که در تفسیر «و من الناس من یشترى لهو الحدیث لیضل عن سبیل الله بغیر علم « فرمود: این شخص نضر بن حارث بن علقمه بن کلده ، یک نفر از بنى عبد الدار بن قصى است ، و این نضر مردى دانا و داراى روایات و احادیث تاریخى بود، و اشعار مردم را نیز مى دانست ، آیه شریفه او را ملامت کرده که دنبال احادیث لغو مى رود، ولى وقتى آیات ما بر او خوانده مى شود رو مى گرداند
و نیز در همان کتاب از پدرش از حسین بن خالد روایت کرده که گفت از ابو الحسن حضرت رضا (علیهماالسلام ) پرسیدم معناى آیه «و السماء ذات الحبک « چیست ؟ حضرت انگشتان خود را مشبک نموده فرمود: آسمان این طور محبوک به زمین است ، پرسیدم چطور محبوک به زمین است ، با اینکه خداى تعالى مى فرماید: «رفع السموات بغیر عمد ترونها«؟ فرمود: سبحان الله مگر نفرموده «بغیر عمد ترونها«؟ عرض کردم : بله ، فرمود: پس معلوم مى شود ستونى هست ولى آن را نمى بینید