را فراهم مى سازد.
در آخرین آیه این سوره به تناسب بحثى که پیرامون روز رستاخیز در آیه قبل
به میان آمد، سخن از علومى به میان مى آورد که مخصوص پروردگار است مى گوید:
«آگاهى بر زمان قیام قیامت مخصوص خدا است» (ان الله عنده علم الساعة ).
«و او است که باران را نازل مى کند و از تمام جزئیات نزول آن آگاه است» (و ینزل الغیث ).
و نیز «او است که از فرزندانى که در رحم مادرانند(با تمام مشخصات آنها) آگاه است» (و یعلم ما فى الارحام ).
و «هیچکس نمى داند فردا چه مى کند» (و ما تدرى نفس ما ذا تکسب غدا).
«و هیچکس نمى داند در چه سرزمینى مى میرد؟» (و ما تدرى نفس باى ارض تموت ).
«خداوند عالم و آگاه است» (ان الله علیم خبیر).
گوئى مجموع این آیه پاسخ به سؤ الى است که در زمینه قیامت مطرح مى شود
همان سؤ الى که بارها مشرکان قریش از پیامبر (صلى اللّه علیه و آله و سلّم )
کردند و گفتند: متى هو: روز قیامت کى خواهد بود (اسراء51).
قرآن در
پاسخ آنان مى گوید: هیچکس جز خدا، از لحظه قیام قیامت آگاه نیست و طبق صریح
آیات دیگر خداوند این علم را از همه مخفى داشته است ان الساعة آتیة اکاد
اخفیها: «قیامت خواهد آمد و من مى خواهم آن را پنهان سازم» (طه - 15).
تا هرگز غرور و غفلت دامان افراد را نگیرد.