یکی
از اصلی ترین بخش های سوره لقمان که نام سوره نیز از آن گرفته شده است،
بخشی است که لقمان حکیم به عنوان پدر به پسرش پند و اندرز می دهد و مطئنا
یکی از اصلی ترین وظائف پدرها نشان دادن راه از چاه است.
شاید امروزه ارتباط بین پدر و پسر آنچنان که باید باشد نیست و معمولا پسرها
با مادرانشان بیشتر رفیق هستند تا با پدرانشان و همچنین دختران نیز با
پدرانشان بیشتر دوست هستند و با مادرشان مثل پدر دوست نیستند.
در سوره لقمان، یکی از زیبایی های یک خانواده به نمایش گذاشته شده است و آن
زمانی است که پدر با لحنی صمیمانه با فرزند پسرش سخن می گوید و او را پند
می دهد.
بخش هایی از این اندرزهای صمیمانه پدر به پسر در سوره لقمان اینگونه است:
وَإِذْ قَالَ لُقْمَانُ لِابْنِهِ وَهُوَ یَعِظُهُ یَا بُنَیَّ لَا تُشْرِکْ بِاللَّهِ إِنَّ الشِّرْکَ لَظُلْمٌ عَظِیمٌ ﴿۱۳﴾
و
[یاد کن] هنگامى را که لقمان به پسر خویش در حالى که وى او را اندرز
مىداد گفت اى پسرک من به خدا شرک میاور که به راستى شرک ستمى بزرگ است
(۱۳)
یَا بُنَیَّ إِنَّهَا إِن تَکُ مِثْقَالَ حَبَّةٍ مِّنْ
خَرْدَلٍ فَتَکُن فِی صَخْرَةٍ أَوْ فِی السَّمَاوَاتِ أَوْ فِی الْأَرْضِ
یَأْتِ بِهَا اللَّهُ إِنَّ اللَّهَ لَطِیفٌ خَبِیرٌ ﴿۱۶﴾
اى پسرک من اگر [عمل تو] هموزن دانه خردلى و در تختهسنگى یا در آسمانها یا
در زمین باشد خدا آن را مىآورد که خدا بس دقیق و آگاه است (۱۶)
یَا
بُنَیَّ أَقِمِ الصَّلَاةَ وَأْمُرْ بِالْمَعْرُوفِ وَانْهَ عَنِ
الْمُنکَرِ وَاصْبِرْ عَلَى مَا أَصَابَکَ إِنَّ ذَلِکَ مِنْ عَزْمِ
الْأُمُورِ﴿۱۷﴾
اى
پسرک من نماز را برپا دار و به کار پسندیده وادار و از کار ناپسند باز دار
و بر آسیبى که بر تو وارد آمده استشکیبا باش این [حاکى] از عزم [و اراده
تو در] امور است (۱۷)
«و امروز بیش از گذشته به روابط صمیمانه پدران با پسران و همچنین دختران با مادران نیازمندیم.»
منبع: سایت تبیان