آیات و سوره های بسیاری در قرآن کریم پیرامون قیامت و احوالات آن ، سخن گفته شده است .
سوره لقمان یکی دیگر از سوره هایی است که پیرامون حالاتی از قبیل احساس قربت ، در ماندگی ، تنهایی و ...که برای آدمی در قیامت پدیدار می شود ، بحث و گفتگو می کند .
* فضیلت سوره لقمان
روایات متعددى در فضیلت این سوره از پیامبر گرامى اسلام (ص) و بعضى از ائمه (ع) نقل شده است، از جمله: در حدیثى از پیامبر (ص) مىخوانیم :
« من قرء سورة لقمان، کان لقمان له رفیقا یوم القیامة، و اعطى من الحسنات عشرا بعدد من عمل بالمعروف و عمل بالمنکر ؛ کسى که سوره لقمان را بخواند ، لقمان در قیامت رفیق و دوست او است ، و به عدد کسانى که کار نیک یا بد انجام دادهاند (به حکم امر به معروف و نهى از منکر در برابر آنها) ده حسنه به او داده مىشود . »(مجمع البیان ، ج 8 ،ص 312)
و در حدیث دیگرى از امام باقر (ع) مىخوانیم :
« من قرء سورة لقمان فى لیلة و کل اللَّه به فى لیلته ثلاثین ملکا یحفظونه من ابلیس و جنوده حتى یصبح، فاذا قرأها بالنهار لم یزالوا یحفظونه من ابلیس و جنوده حتى یمسى ؛ کسى که سوره لقمان را در شب بخواند ، خدا سى فرشته را مأمور حفظ او تا به صبح در برابر شیطان و لشکر شیطان مىکند ، و اگر در روز بخواند این سى فرشته او را تا به غروب از ابلیس و لشکرش محافظت مىنمایند .» (نور الثقلین ، ج 4 ، ص 193)
تلاوت مقدمه ای برای اندیشیدن!
بارها گفتهایم و باز هم مىگوئیم که این همه فضیلت و ثواب و افتخار براى خواندن یک سوره قرآن به خاطر آنست که تلاوت مقدمهاى است براى اندیشه و فکر و آن نیز مقدمهاى است براى عمل و تنها با لقلقه لسان نباید این همه فضیلت را انتظار داشت .
* روزى که حتّى پدر و فرزند به داد یکدیگر نمىرسند!!
«یا أَیُّهَا النَّاسُ اتَّقُوا رَبَّکُمْ وَ اخْشَوْا یَوْماً لا یَجْزِی والِدٌ عَنْ وَلَدِهِ وَ لا مَوْلُودٌ هُوَ جازٍ عَنْ والِدِهِ شَیْئاً إِنَّ وَعْدَ اللَّهِ حَقٌّ فَلا تَغُرَّنَّکُمُ الْحَیاةُ الدُّنْیا وَ لا یَغُرَّنَّکُمْ بِاللَّهِ الْغَرُورُ ؛ اى مردم! از پروردگارتان پروا کنید و بترسید از روزى که هیچ پدرى مسئولیّت (اعمال) فرزندش را نمىپذیرد و هیچ فرزندى به جاى پدرش قبول مسئولیّت نمىکند ، قطعاً وعدهى خداوند حقّ است ، پس زندگى دنیا شما را نفریبد و (شیطانِ) فریبکار، شما را نسبت به خدا فریب ندهد . » (لقمان 33)
در حدیث از امام باقر (ع) مىخوانیم :« کسى که سوره لقمان را در شب بخواند ، خدا سى فرشته را مأمور حفظ او تا به صبح در برابر شیطان و لشکر شیطان مىکند، و اگر در روز بخواند این سى فرشته او را تا به غروب از ابلیس و لشکرش محافظت مىنمایند»
نکات آیه:
1ـ همه باید از خدا پروا داشته باشیم و از انواع انحرافات عقیدتى، اخلاقى و عملى بپرهیزیم : « یا أَیُّهَا النَّاسُ اتَّقُوا رَبَّکُمْ »
2ـ بهترین زاد و توشه براى روزى که حتّى پدر و فرزند به داد یکدیگر نمىرسند ، تقواست : « اتَّقُوا رَبَّکُمْ وَ اخْشَوْا یَوْماً لا یَجْزِی والِدٌ» ...
3ـ خطر قیامت جدّى است ، لذا هشدارهاى پى در پى لازم است : (دو بار امر و دو بار نهى در آیه آمده است : « اتَّقُوا ... اخْشَوْا ... فَلا تَغُرَّنَّکُمُ ... لا یَغُرَّنَّکُمْ»)
4ـ روز قیامت ، روز بزرگى است : (کلمهى «یَوْماً»، نکره و با تنوین آمده، نشانهى عظمت و بزرگى است.) «اخْشَوْا یَوْماً»
5ـ در قیامت ، هر کس گرفتار عمل خویش است و عهدهدار کار دیگرى نیست : «لا یَجْزِی ... شَیْئاً»
6ـ آنچه انسان را از قیامت غافل مىکند ، دنیا و شیطان فریبنده است : «فَلا تَغُرَّنَّکُمُ الْحَیاةُ الدُّنْیا وَ لا یَغُرَّنَّکُمْ بِاللَّهِ الْغَرُورُ»
7ـ حَسَب و نَسَب، در قیامت کارایى ندارد : «لا یَجْزِی والِدٌ ... وَ لا مَوْلُودٌ » (وقتى پدر و فرزند به فریاد یکدیگر نمىرسند ، حساب دیگران روشن است)
8ـ ترس از قیامت ، مانع فریفتگى انسان به زندگى دنیا است : « اخْشَوْا یَوْماً ... وَ لا یَغُرَّنَّکُمْ بِاللَّهِ الْغَرُورُ »
9ـ شیطان در بعضى اوقات ، حتّى در مقدّسترین امور براى فریب افراد استفاده مىکند. «وَ لا یَغُرَّنَّکُمْ بِاللَّهِ الْغَرُورُ»
قیامت، روز تنهایى
خداوند ، حکیم است و خداىِ حکیم ، ساختهى خود را نابود نمىکند.
دنیا ، خانهاى است که مهندسش آن را خراب مىکند تا، بناى بهترى بسازد. بنا بر روایات مرگ ، تغییر لباس ، تغییر منزل و مقدّمهاى براى تکامل و زندگى ابدى است.
به علاوه عدالتِ خداوند ، وجود قیامت را براى انسان ضرورى مىکند، زیرا ما خوبان و بدانى را مىبینیم که در دنیا به پاداش و کیفر نمىرسند ، بنا بر این خداوند عادل باید سراى دیگرى را براى آن پاداش و کیفر آنها قرار دهد .
گرچه گاه و بیگاه کیفر و پاداشهایى در دنیا مشاهده مىشود ، ولى جایگاه بسیارى از اعمال تنها قیامت است ، زیرا در بعضى موارد امکان آن در دنیا وجود ندارد ؛. مثلًا کسى که در راه خدا شهید شده ، در دنیا حضور ندارد تا پاداش بگیرد و یا کسى که افراد زیادى را کشته ، در دنیا امکان تحمّل بیش از یک کیفر را ندارد .
علاوه بر آنکه رنج و کیفر خلافکار در دنیا به تمام بستگان بىتقصیرش نیز سرایت مىکند ، پس باید پاداش و کیفر در جایى باشد که به دیگران سرایت نکند .
جمع شدن ذرّات پخش شدهى مردگان نیز کار محالى نیست . همان گونه که ذرّات چربىِ پخش شده در مَشکِ دوغ ، در اثر تکانِ مَشک، یک جا جمع مىشود ، خداوند نیز با تکان شدید زمین، اجزاى همهى مردگان را یک جا جمع مىکند : «إِذا زُلْزِلَتِ الْأَرْضُ زِلْزالَها وَ أَخْرَجَتِ الْأَرْضُ أَثْقالَها»(زلزال، 1 2)
بگذریم که خود ما نیز از یک تک سلول آفریده شدهایم که این سلول نیز از ذرّات خاکى است که تبدیل به گندم ، برنج ، سبزى و ... شده و به صورت غذاى والدین و سپس نطفه و سرانجام به شکل انسانى کامل در آمده است .
آنچه در این آیه مورد توجّه قرار گرفته ، صحنه دلخراشى است که پدر نمىتواند کارى براى فرزند خود انجام دهد . در موارد دیگر قرآن، صحنههایى مطرح شده که اگر آن آیات را یک جا بنگریم ؛ غربت، ذلّت و وحشت انسان را درک خواهیم کرد ؛
در آن روز، نه مال به فریاد انسان مىرسد و نه فرزند : «یَوْمَ لا یَنْفَعُ مالٌ وَ لا بَنُونَ» (شعراء، 88)
در آن روز، دوستان گرم و صمیمى از حال یکدیگر نمىپرسند : «وَ لا یَسْئَلُ حَمِیمٌ حَمِیماً» (معارج، 10)
در آن روز، پشیمانى و عذرخواهى سودى ندارد : «وَ لا یُؤْذَنُ لَهُمْ فَیَعْتَذِرُونَ» (مرسلات، 36)
در آن روز، نسبتها و آشنایىها سودى ندارند : « فَلا أَنْسابَ بَیْنَهُمْ یَوْمَئِذٍ» (مؤمنون، 101)
در آن روز ، وسیلهها و سببها از کار مىافتد : «تَقَطَّعَتْ بِهِمُ الْأَسْبابُ» (بقره، 166)
به هر حال، روز قیامت ،روز غربت و تنهایى انسان است .
نتیجه گیری :
با توجه به آیات قرآن کریم ، تا وقتی که راه نفس کشیدنی برایمان باقی مانده و توانی در بدن داریم، به فکر آخرت و روزی که از دست هیچ کس جز اعمالمان کاری بر نمی آید ، باشیم و مواظب باشیم که تا دیر نشده ، اسباب زندگی جاودانه مان در قیامت را به بهترین شکل فراهم آوریم .
آمنه اسفندیاری
بخش قرآن تبیان
منابع:
1- تفسیر نور ، ج 9
2- تفسیر نمونه ، ج 17
3- مجمع البیان ، ج 8 ، ص 312
4- نور الثقلین ، ج 4 ، ص 193