«ان
اشکر لى و لوالدیک الى المصیر« - این جمله تفسیر «وصینا...« است ، و
معنایش این است که وصیت ما همانا امر به شکر پدر و مادر بود، همچنان که امر
به شکر خدا نیز کردیم ، و جمله «الى المصیر« انذار و تاکید امر به شکر است در این جمله نیز التفاتى نظیر التفات در جمله «ان اشکر لله « بکار رفته ، که نکته اش نیز همان نکته است بیان موردى که نباید در آن از والدین اطاعت کرد
یعنى اگر پدر و مادر به تو اصرار کردند که چیزى را که علم بدان ندارى و
یا حقیقت آن را نمى شناسى شریک من بگیرى ، اطاعتشان مکن ، و براى من شریکى
مگیر، و مراد از اینکه شریک مفروض حقیقتش نامعلوم است ، این است که چنین
چیزى اصلا وجود ندارد، و مجهول مطلقى است که علم بدان تعلق نمى گیرد، پس
برگشت معنا به این مى شود که چیزى را که چیزى نیست شریک من مگیر، این حاصل
آن چیزى است که زمخشرى در کشاف گفته ، و چه بسا آیه «اتنبئون الله بما لا
یعلم فى السموات و لا فى الارض « این معنا را تاکید مى کند، یعنى به شریکى
که در همه این عوالم وجود ندارد ولى بعضى دیگر از مفسرین گفته اند کلمه
«تشرک « در اینجا به معناى «تکفر« و کلمه «ما« به معناى «الذى « است ، و
معناى آیه این است که هر چه پدر و مادر به تو اصرار کردند که به من کفر
بورزى ، کفرى که هیچ دلیل و حجتى بر آن نداشته باشى ، اطاعتشان مکن ، موید
این احتمال این است که خداى تعالى در کلام مجیدش مکرر سلطان یعنى برهان
بر شرک را نفى کرده ، از آن جمله مثلا فرموده : «ما تعبدون من دونه الا
اسماء سمیتموها انتم و آباوکم ما انزل الله بها من سلطان « و آیات دیگرى
نظیر آن «و صاحبهما فى الدنیا معروفا و اتبع سبیل من اناب الى « - این
دو جمله به منزله خلاصه و توضیحى است از مطالب دو آیه قبل ، که سفارش
والدین را مى کرد، و از اطاعت آنان در مورد شرک به خدا نهى مى کرد